Έφυγε για πάντα από κοντά μας μία πρωτοποριακή μορφή της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η Αλίκη Γιωτοπούλου- Μαραγκοπούλου, η πρώτη γυναίκα πρύτανης σε Ελληνικό ΑΕΙ, μέσα και από τις πολύπλευρες πρωτοβουλίες της για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μας δίδαξε έμπρακτα το σύνθετο πλέγμα ευθυνών που επωμίζεται μία πανεπιστημιακός όταν αποφασίσει να ασκήσει το κοινωνικό της λειτούργημα. Ανέδειξε προβληματικές πτυχές της κοινωνίας μας και αποφάσισε να αναμετρηθεί μαζί τους χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος. Πάντα με πείσμα. Έζησε πολλές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και πάντοτε προσπάθησε να ενισχύσει οτιδήποτε μπορούσε να αναβαθμίσει την ακαδημαϊκότητα και να εδραιώσει τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια μας χωρίς να σιωπά για θέματα με τα οποία διαφωνούσε.
Ας την αποχαιρετίσουμε, προσπαθώντας να μην ξεχάσουμε την κληρονομιά που μας αφήνει μία πανεπιστημιακός που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να αγωνίζεται χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας.
