Χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν μετά την καταγγελία του Δημ. Αντωνίου ο οποίος ταξίδεψε με φέριμποτ στη Θάσο, εγκλωβισμένος στο πάρκινγκ επειδή δεν υπήρχε τρόπος να ανέβει στο κατάστρωμα το αναπηρικό αμαξίδιό του.
Των ΚΩΣΤΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗ
Με αφορμή την καταγγελία του 28χρονου Δημήτρη Αντωνίου για την ταπεινωτική εμπειρία που είχε ταξιδεύοντας με φέριμποτ στη Θάσο, εγκλωβισμένος στο πάρκινγκ επειδή δεν υπήρχε τρόπος να ανέβει στο κατάστρωμα το αναπηρικό αμαξίδιό του, χιλιάδες άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν. Η ανάρτησή του στο facebook κοινοποιήθηκε μαζικά, σχολιάστηκε και αναδημοσιεύθηκε σε εκατοντάδες ιστοσελίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Η φωτογραφία με τον νεαρό επιβάτη στριμωγμένο στο αυτοκινητάκι του, μόνος του περιστοιχισμένος από εκατοντάδες άδεια Ι.Χ., όταν οι άλλοι συνεπιβάτες λιάζονταν στο κατάστρωμα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει να πέφτει από τα σύννεφα κάθε φορά που την αναγκάζουν να δει το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
Χάρη στην πεισματάρικη και οργισμένη μαρτυρία του Δημήτρη πολλά στόματα άνοιξαν. Ήδη αναγνώστες της «Εφ.Συν.» μοιράζονται αντίστοιχες εμπειρίες που είχαν, όπως η Ελένη Αδαμίδη, που καταλήγει ότι «δεν είναι οι νόμοι, οι δρόμοι, οι υποδομές που πρέπει να αλλάξουν για τους ανθρώπους με αναπηρία, αλλά η χιλιοειπωμένη αλλαγή νοοτροπίας».
Η νομοθεσία
Τι συμβαίνει όμως με τη νομοθεσία; Στον πρόσφατο νόμο 4504 του 2017 του υπουργείου Ναυτιλίας, στο άρθρο 88 καθορίζονται θέματα προσβασιμότητας ΑμεΑ σε χερσαίες ζώνες λιμένων. Εκεί προσδιορίζεται πως οι διατάξεις των προηγούμενων ρυθμίσεων «έχουν πεδίο εφαρμογής και σε επιβάτες, πρόσωπα με αναπηρία ή μειωμένης κινητικότητας ή τυφλά άτομα, χειριστές σκύλων (...) που κάνουν χρήση εγκαταστάσεων, χώρων αναμονής και αναψυχής λιμένων, των επιβατικών οχηματαγωγών Ε/Γ και κρουαζιερόπλοιων αναψυχής κ.λπ.».
Οπως διευκρινίζουν στην «Εφ. Συν.» πηγές του υπουργείου Ναυτιλίας, οι αρμόδιες αρχές της Διεύθυνσης Επιθεώρησης Πλοίων -του τμήματος Επιθεωρήσεων, Κατασκευής και Ενδιαίτησης- έχουν ήδη επιληφθεί της καταγγελίας του επιβάτη με αναπηρία και έχει δοθεί εντολή διερεύνησης στο αρμόδιο λιμεναρχείο Καβάλας. Σχετική απάντηση έχει κοινοποιηθεί και στον καταγγέλλοντα, όπου εκτίθεται αναλυτικά όλη η ισχύουσα νομοθεσία. Όπως ενημερώνει το υπουργείο, σύμφωνα με ευρωπαϊκή οδηγία γίνεται διαχωρισμός του τύπου των πλοίων, ανάλογα με τις αποστάσεις που εκτελούν. Τα πλοία που υποχρεούνται να έχουν εγκαταστάσεις για τη μετακίνηση των ΑμεΑ είναι όσα εκτελούν δρομολόγια άνω των 30 ναυτικών μιλίων. Για τα πλοία που δεν διαθέτουν τέτοιες εγκαταστάσεις υπάρχει ειδική νομοθεσία που υποχρεώνει τον πλοίαρχο να ζητήσει από δύο μέλη του πληρώματος να μετακινήσουν το άτομο με το αμαξίδιο. Ακόμα και αυτό όμως δεν είναι παρά ημίμετρο και δεν είναι πάντα εφικτό.
Η ανάρτηση του παθόντος
«Δεν θα κάτσω να ψάξω τους νόμους, γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και αποκλείεται να ‘‘επιτρέπουν’’ κάτι τέτοιο. Απλά κανενός δεν του καίγεται καρφί για το αν ‘‘εγώ’’ στην αναπηρική καρέκλα στερούμαι το δικαίωμα να ταξιδέψω σαν άνθρωπος με το πλοίο, αντί να ντροπιάζομαι και να θλίβομαι με αυτή την απαράδεχτη αντιμετώπιση... Μια ακόμη μάχη μόλις ξεκίνησε...», καταλήγει η ανάρτηση του Δημήτρη Αντωνίου. Σύμφωνα με την ενημέρωση του υπουργείου Ναυτιλίας, η καταγγελία του ερευνάται κυρίως επειδή παραβιάζεται ο γενικός κανονισμός λιμένος, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται να παραμένει επιβάτης στο γκαράζ του πλοίου για λόγους ασφαλείας.
«Μελαγχολώ όταν βλέπω τι γίνεται στο εξωτερικό»
Τα χρόνια προβλήματα των ΑμεΑ σε ζητήματα μετακίνησης αναδεικνύει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Κουταλίδης, που μοιράζεται τη δική του εμπειρία: «Χρόνια κάθε καλοκαίρι και Πάσχα που πηγαίνω στην Αίγινα είναι πραγματικό μαρτύριο. Τα περισσότερα φέρι δεν έχουν ούτε αναβατόριο ούτε ασανσέρ και αναγκάζομαι να κάθομαι στο γκαράζ. Αφού μου δώσουν ειδική άδεια, γιατί δεν επιτρέπεται. Συνήθως υπάρχουν κυλιόμενες σκάλες και μου προτείνουν να με ανεβάσουν με το καροτσάκι 2-3 άτομα. Ομως δεν το θέλω αυτό, γιατί το αμαξίδιο είναι 150-200 κιλά συν άλλα 50 εγώ και κυρίως γιατί φοβάμαι μη γίνει οτιδήποτε, καθώς σε μένα δεν πρέπει να κουνηθεί καθόλου η σπονδυλική μου στήλη». Τραγική ειρωνεία είναι ότι σε ένα από τα πλοία που κάνει δρομολόγια στην Αίγινα, υπάρχει μια πλατφόρμα/αναβατόριο, το οποίο «στους Ολυμπιακούς του 2004 και λίγο μετά δούλευε μια χαρά και μετά το εγκατέλειψαν».
Ακόμα όμως και όταν υπάρχει ασανσέρ, κάτι άλλο θα συμβαίνει: ή δεν θα χωράει το αμαξίδιο ή δεν θα υπάρχουν ράμπες... «Με πιάνει μελαγχολία όταν βλέπω πώς λειτουργούν τα πράγματα σε κάποιες χώρες του εξωτερικού. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της πρόσβασης στα πλοία, στα μεταφορικά ή στις παραλίες. Είναι ακόμα το θέμα των δημόσιων τουαλετών και βέβαια οι παραβιάσεις στις ράμπες και τις θέσεις πάρκινγκ για ΑμεΑ», καταλήγει ο Γιάννης.
Πηγή: Η εφημερίδα των συντακτών
