Οι τυφλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μπαστούνια για την μετακίνησή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ανάλογα την εποχή, οι τυφλοί είχαν διάφορους λόγους για τη χρήση μπαστουνιού. Κάποιοι τα χρησιμοποίησαν για να αποκρούουν σκυλιά, ενώ άλλοι για να προειδοποιούν τους ανθρώπους που έρχονταν στο δρόμο τους. Το μοντέρνο λευκό μπαστούνι, όπως το ξέρουμε σήμερα, δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο Υπάρχει μεγάλη συζήτηση γύρω από το σε ποια χώρα χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά. Πάντως, η χρήση ενός λευκού μπαστουνιού έγινε πολύ συνηθισμένη στην Ευρώπη και στη συνέχεια και στη Βόρεια Αμερική. Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν αρκετές αλλαγές και αναπτύχθηκε ένα σύστημα εκπαίδευσης τυφλών βετεράνων για τη χρήση τους. Μαζί ήρθαν και νόμοι που επιτρέπουν σε ανθρώπους με αναπηρία όρασης την ισότιμη πρόσβαση σε δημόσιους δρόμους και κτίρια.
Ανακοίνωση 15.10.2018
Η Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια των ατόμων με οπτική αναπηρία για ανεξαρτησία και ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία. Στόχος είναι η διάδοση της μεγάλης σημασίας της χρήσης του λευκού μπαστουνιού και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινή τους μετακίνηση όσοι άνθρωποι το έχουν ανάγκη.
Οι τυφλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μπαστούνια για την μετακίνησή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ανάλογα την εποχή, οι τυφλοί είχαν διάφορους λόγους για τη χρήση μπαστουνιού. Κάποιοι τα χρησιμοποίησαν για να αποκρούουν σκυλιά, ενώ άλλοι για να προειδοποιούν τους ανθρώπους που έρχονταν στο δρόμο τους. Το μοντέρνο λευκό μπαστούνι, όπως το ξέρουμε σήμερα, δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο Υπάρχει μεγάλη συζήτηση γύρω από το σε ποια χώρα χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά. Πάντως, η χρήση ενός λευκού μπαστουνιού έγινε πολύ συνηθισμένη στην Ευρώπη και στη συνέχεια και στη Βόρεια Αμερική. Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν αρκετές αλλαγές και αναπτύχθηκε ένα σύστημα εκπαίδευσης τυφλών βετεράνων για τη χρήση τους. Μαζί ήρθαν και νόμοι που επιτρέπουν σε ανθρώπους με αναπηρία όρασης την ισότιμη πρόσβαση σε δημόσιους δρόμους και κτίρια.
Το λευκό μπαστούνι έχει γίνει σύμβολο της ελευθερίας, της αυτοπεποίθησης και της ανεξαρτησίας. Η χρήση του επιτρέπει στο άτομο με οπτική αναπηρία να μετακινηθεί ελεύθερα στο περιβάλλον και να εκπληρώσει τα καθημερινά του καθήκοντα με ευκολία και χωρίς τη συνδρομή κανενός.
Σηματοδοτεί το ενδιαφέρον και το καθήκον που πρέπει να δείξουν πολιτεία και πολίτες, απέναντι στα άτομα που στερούνται την όραση, ώστε να μπορούν να ανιχνεύουν τον δρόμο, να παρακάμπτουν τα εμπόδια και να φτάνουν στον προορισμό τους με ασφάλεια. Το Λευκό Μπαστούνι για να εκτελέσει το σκοπό του χρειάζεται προσβασιμότητα, ελεύθερες τις κίτρινες λωρίδες όδευσης των τυφλών και όχι εμπόδια στους δρόμους.
Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Λευκού Μπαστουνιού, συμμετέχει και φέτος σε δράσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που εμπλέκουν το κοινό, ενημερώνοντάς το σχετικά με τη χρήση του λευκού μπαστουνιού και τη σημασία του.
Στην Αθήνα, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τυφλών και το Κέντρο «Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος» το ΚΕΑΤ συμμετέχει σε εκδήλωση με θέμα «Όλοι μαζί κάνουμε την πόλη προσβάσιμη και φιλική για τα άτομα με πρόβλημα όρασης», στις 15 Οκτωβρίου και ώρες 11:00-15:00, στη διασταύρωση των οδών Αγίου Μάρκου και Μιλτιάδου, στην οποία το κοινό θα συμμετάσχει σε βιωματικούς περιπάτους χρησιμοποιώντας το λευκό μπαστούνι ή το σκύλο οδηγό.
Συμμετέχει επίσης στην εκδήλωση που διοργανώνεται από το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλών Καλλιθέας, στις 15 Οκτωβρίου και ώρες 10:00-12:00 στην πλατεία Κύπρου, με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για θέματα προσβασιμότητας. Θα πραγματοποιηθούν εργαστήρια προσομοίωσης στην Κινητικότητα και Προσανατολισμό με μάσκα και μπαστούνι, καθώς και επίδειξη τεχνικών βλέποντος οδηγού.
Στη Θεσσαλονίκη, το ΚΕΑΤ συμμετέχει στη δράση "Παραμύθια στο σκοτάδι..." στις 20 Οκτωβρίου στις 20:00, στον Πολυχώρο "Κήπος", Ορφανίδου 6. Πρόκειται για αφήγηση του μύθου της Περσεφόνης και ενός παραδοσιακού παραμυθιού από την Παραμυθού Κλεάρχου Κατερίνα, με την συνοδεία μουσικών οργάνων, εμπλουτισμένη με παραδοσιακό τραγούδι, όπου οι ακροατές θα παρακολουθήσουν με τα μάτια τους κλειστά.
Πηγή: Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία
